Voordat we aan onze korte vakantie konden beginnen hadden we de meting in Utrecht op de 23ste op de kalender staan. Het zonnetje scheen, vroeg op pad want we zouden om half twaalf aan de beurt zijn.
We zagen van ver al waar we moesten zijn, want er liepen al meer mensen met hun whippets rond. Het liep wat uit, maar we konden heerlijk buiten zitten, kletsen met verschillende mensen die hier allemaal met hetzelfde doel waren.
Een bewaker voor de deur, het verhaal van de man hoe het de vorige keren er aan toe was gegaan, blijkbaar ook nog een bewaker binnen in het meetkamertje, deed vermoeden dat het niet altijd zo gemoedelijk eraan toe ging als vandaag.
Voor ons was de uitslag geen verrassing, Noortje bij de sprinters, Liza met haar kleine maatje 6 keer goed achter elkaar.
De volgende dag gingen we gepakt en gezakt richting de Eifel.
Geen file’s dus we waren er mooi tijd, onze hondenbungalow had een mooi omheinde tuin, dus de meiden konden lekker los, ook een mand, bench en voerbakken en een zak met lekker koekjes stond voor ze klaar, en voor ons was er een heerlijk flesje wijn neergezet. Koude nacht, veel sterren aan de lucht en het vroor toch een aantal graden.
Voor het eerst de volgende dag de auto moeten krabben.
Ik hou er wel van, alleen de auto niet bleek, geen beweging in te krijgen. Gelukkig waren er een paar Duitse bouwvakkers aan het werk en met startkabels konden we toch op weg richting de garage. Na een flinke aanslag op de portemonnee, een middag in een garage gezeten te hebben en een slap bakkie koffie, konden we weer veilig op pad.
Dinsdag: de meisjes in de auto, en gaan we een dagje op
pad.
Eerst naar Wallenborn, daar is blijkbaar een bron die veel koolzuurhoudend gas bevat, een koudwatergeiser die ieder half uur water omhoog spuit tot 4 meter hoog.
Dat willen we toch wel eens met eigen ogen zien. Na een kwartiertje wachten komen er zo hier en daar een paar belletjes naar boven en begint er wat te rommelen.
En inderdaad er komt steeds meer leven in de bron, met best wel een hoop lawaai en gepruttel, in de volksmond wordt die ook wel de “Brubbel”genoemd en we snappen nu wel waarom. Het ruikt behoorlijk naar zwavel en 4 meter haalt die vandaag niet, we zijn al blij met 2 meter.
Verder op weg naar de Moezel, prachtige dorpjes waar alles al in het teken van kerst staat.
We zien heel veel camperplaatsen, voor als we nog eens met de camper op pad gaan volgend jaar, er zijn plenty plekken hier. Van leuke plekjes tussen de wijndruiven, tot plaasten aan de Moezel. Eigenlijk zouden we notitie’s moeten maken….
De dag sluiten we af in een restaurantje. Liza en Noortje onder de tafel op een fleece dekentje, snoepen zo nu en dan even mee, en worden uitgebreid geknuffeld door de mensen aan het tafeltje naast ons.
Ik kom eindelijk weer eens toe aan een goed boek, de ontvangst van internet is hier erg slecht en misschien is dat niet eens zo verkeerd. En Jeroen gaat met Noortje buiten aan het werk. Zo leuk om te zien hoe ze helemaal op hem gericht is. Ook zonder lijntje blijft ze hem volgen. De beloning is ook altijd iets lekkers en naderhand even lekker ravotten.
De volgende dagen houden we het lekker rustig, we wandelen wat, we maken tochtjes in de omgeving.
De meiden gaan mee, of als we gaan winkelen blijven ze thuis. We drinken zo hier en daar eens een tasse kaffee met iets erbij.
Ik moet zeggen dat dat soms er iets bij, een aanslag op je maag en dijen is.
Het vliegt voorbij en het is zoweer tijd om de koffer in te pakken en richting huis te gaan. Zeker voor herhaling vatbaar.